Plaża z mostkiem..

Solo

- No dobra - wstał i otrzepał się, ale tak, by nie obsypać piaskiem dziewczyny.
- No to zaraz wracam - odszedł w stronę osiedla.

Elissa

Uśmiechnęła się w stronę chłopaka, nie sądziła że pójdzie, odprowadziła go wzrokiem, a kiedy znikał w osiedlu przeniosła wzrok znów na niebo

Solo

Wrócił po jakimś czasie, już z gitarą.
- Jak widać, jestem - z powrotem usiadł.
- Dobrze, że ostatnio ją stroiłem. Więc... Jakieś specjalne życzenia? - spojrzał na dziewczynę.

Elissa

- nie wiem ile umiesz i ile mogłabym od Ciebie wymagać - powiedziała przekręcając się na brzuch i bardziej przodem do niego

Solo

- No to się przekonamy - uśmiechnął się do niej.

Elissa

- to pokaż co potrafisz, zaskocz mnie - powiedziała z uśmiechem i przeniosła wzrok na gitarę

Solo

- No to... Może najpierw jedną z moich ulubionych piosenek? - zaśmiał się lekko.

Elissa

- ok, co to będzie? - spytała wyczekując aż chłopak zacznie grać

Solo

- Cóż, trzeba powiedzieć, że mam dość specyficzny gust muzyczny - uśmiechnął się.
- To dość stara piosenka... - po chwili zaczął grać.
- Baw mnie! Zepsuj lub zbaw mnie! To tak zabawnie dzielić swój grzech na pół. Weź mnie, jak się bierze czek, gdy się człowiek chce zapomnieć. - zaśpiewał i spojrzał na nią z lekkim, rozbawionym uśmiechem.

Elissa

zaśmiała się - no gust rzeczywiście masz dziwny - dodała z uśmiechem

Nadine

Przyszła na plaże. Nigdy wcześniej tutaj nie była. Wyciągnęła z plecaka ręcznik, położyła sie na nim i wyciągnęła MP3.

Solo

- A nie mówiłem? - uśmiechnął się.
- Baw mnie! Przytul i zbaw mnie! Amor tak trafnie wybrał i cel i łuk. Na mnie dzisiaj rzucił czar, cała jesteś z fal, jak magnes. - zaśpiewał dalej.

Elissa

Spojrzała przelotnie na dziewczyne po czym wróciła do bacznego obserwowania chwytów i bić jakich używa chłopak

Nadine

Myślała o swoim koniu. Jak podróż ? Kiedy ona wreszcie przyjedzie ? Czy nic jej nie jest ?

Solo

- Zasłoń siódme niebo, niech nie widzi tego, co czuję. Ledwie zabrzmiał a-moll, z nieba spłynął Amor. Żartuję. Z mych planów: jak buszować w zbożu, jak z dwóch ciał ułożyć ornament na pamięć, zanim nas uniesie słodka i przewrotna gra. - zanucił. Zagrał jeszcze przez chwilę, a gdy skończył, spojrzał na Eli.